Als je doodziek bent: dans

Dat Marc Vlemmix directeur was van een dansgezelschap op het moment dat hij de diagnose Parkinson kreeg, heeft misschien wel zijn leven gered. Dat hij de stichting Dance for health oprichtte toen de kracht van dans hem duidelijk werd, redde zeker het leven van anderen.

Op de dansvloer gebeurt iets bijzonders. Kippenvel had ik, keer op keer, tijdens de interviews voor dit verhaal dat deze maand in Plus Magazine staat. MS-patiënt Thea kon nauwelijks meer bewegen, maar vist nu weer fluitend de was uit de wasmand (en ja, juist die lullige dagelijkse klusjes in huis maken dan intens gelukkig). Ruziënde stellen vonden elkaar terug op de dansvloer, lijf tegen lijf. En Parkinson-patiënt Marc zelf voelde zich, na een dieptepunt waarin hij letterlijk niet meer van de bank af kon komen, bevrijd toen hij zijn eerste danspassen maakte.

Dag wandelstok, hallo leven

Ook van zijn Dance for health-cursisten hoort Marc dat terug. Hij ziet een van zijn eerste cursisten, bij een workshop in Italië, nog binnenkomen: schuifelend, een beetje voorovergebogen, kleine stapjes. Aan zijn rechterhand ondersteund door zijn zorgzame vrouw, aan zijn linkerhand een wandelstok. ‘We begonnen met de eerste dansoefeningen en met de minuut groeide de lach op zijn gezicht. Tegen de tijd dat de instructeur ons vroeg op één been te gaan staan, keken zijn vrouw en de neuroloog een beetje bezorgd – maar de man deed het zonder enige moeite. Op dag drie bleef zijn wandelstok achter in de oefenruimte. En op dag vier wandelde hij de hele weg naar huis.’

Dans: een wondermedicijn?

Van een trage, stroeve patiënt naar iemand die weer meedraait: is dans een wondermiddel? ‘Je ziekte verdwijnt er niet mee,’ lacht Vlemmix, ‘maar dat dans de balans, motoriek en loopsnelheid verbetert, is inmiddels door talloze onderzoeken aangetoond.’

In Plus Magazine lees je deze maand hoe dat zit - en hoe dans mensen weer zelfvertrouwen geeft, assertiever maakt en zelfs huwelijken redt.