The overview effect - Zo werkt ontzag
Stilstaan in verwondering - Tekst: Peggy van der Lee - Psychologie Magazine
Het gevoel dat wij klein zijn en het leven groots, en dat we de helft nog niet weten – het zet de tijd even stil. Waarom we die momenten moeten koesteren.
Opeens overvalt het ons. Als de wereld op een morgen wit besneeuwd blijkt en een zachte laag stil de stoep, bomen en weilanden bedekt. Als er een heel mensje verschijnt op de echo, van klompje cellen uitgegroeid tot een lijf met armen en benen en ruggengraat, de navelstreng achteloos kronkelend naar de moeder. Het gevoel dat wij klein zijn en het leven groots, en dat we de helft nog niet weten.
Een ongekende variant van dat gevoel overviel de astronauten die, werkend vanuit de Apollo 8 of het Internationale Ruimtestation, de aarde van grote afstand zagen. Die zelf konden zien wat een kleine, fragiele bal vol leven daar in de leegte hangt, beschermd en gekoesterd door een flinterdunne atmosfeer. Astronaut Ron Garan in de film The overview effect: ‘Kijkend naar de aarde beneden zie je die lijn die de dag scheidt van de nacht, langzaam bewegend over de planeet. Je ziet stormen aan de horizon, lange schaduwen werpend wanneer de zon ondergaat. En om dan de aarde tot leven zien komen, als de lichten van de steden en dorpen aangaan…’ De intense verwondering, het ontzag dat de ruimtevaarders hebben ervaren, heeft hen veranderd. Stuk voor stuk. De blik op het grotere geheel bezorgde hun blijvende gevoelens van verbondenheid en betrokkenheid. Een open kijk. Een betrokken houding. Levenslust. Gevoelens die ook in ons leven vaker onder handbereik zijn dan we doorhebben.
Lees verder op de site van Psychologie Magazine
of mail me voor een PDF van dit artikel.
