'Sport heeft mij gered'

De Krajicek Foundation hielp Julie - en vele andere jongeren - financieel en mentaal op weg in een moeilijke periode. Ik interviewde de sportieve, sterke Julie voor het jaarverslag en de website van de Krajicek Foundation. Ze werd een inspiratiebron voor anderen. ‘Op sommige gebeurtenissen in het leven heb je gewoon geen invloed. Het gaat erom wat je ermee doet: ga je bij de pakken neerzitten, of kijk je het probleem in de ogen en maak je er iets moois van?’

Als Julie haar levensverhaal vertelt, is het nauwelijks te geloven dat ze hier zo positief, stralend en sterk aan tafel zit. Blond haar, rode lippen en een open blik. Van buiten een jong meisje, van binnen een volwassen vrouw. Thuis en op school had ze het zwaar. ‘Sport heeft me gered. Het is veel meer dan dat balletje dat je trapt. Ik heb ervaren hoe sport je er doorheen kan trekken. Hoe je je bij het sporten wél veilig kunt voelen, als het thuis en op school niet veilig voelt.’

Altijd spanning

Thuis bij Julie was het niet fijn. Haar ouders scheidden toen ze acht was en met haar moeders nieuwe vriend was er altijd spanning. ‘Ze had gezegd: “Als ik een nieuwe man in mijn leven krijg en het klikt niet met jou en je zussen, dan begin ik er niet aan.” Maar ze begon er wel aan, en ik moest elke dag op mijn tenen lopen.’ Op school werd Julie gepest. Ze noemden haar een jongen en vonden haar lelijk, en ze was het mikpunt van geroddel en gescheld.

Tot ze op taekwondo ging. Ze merkte dat ze ergens góed in was, werd zelfverzekerder en beet van zich af. ‘En ik vond het ook gewoon superleuk. Ik ben gaan boksen, kickboksen. Het is precies wat ik later zelf de kinderen op de Playgrounds ben gaan bieden. Sport geeft je zelfvertrouwen, maakt je zelfstandiger, je ontwikkelt je op sociaal gebied. Weet je wat het is? Als je met sport bezig bent, hoef je even niet aan andere dingen te denken. Je maakt gewoon samen plezier. Op mijn zestiende ben ik naast school dan ook een opleiding tot sport- en spelbegeleider gaan volgen.’

‘Je bent de eerste die het weet’

Maar rustiger werd Julie’s leventje niet. Rico Hulleman van buurtsport-project Streetrulez in Schiedam merkte het toen Julie al een tijdje bij hem op de Playgrounds stond als sportcoach. ‘Ze werd steeds stiller en teruggetrokkener. “Nee, er is niks hoor,” zei ze. Maar toen ik haar mee naar binnen nam kwamen de tranen en het verhaal er bij een bak koffie uit: Julie was zwanger. Ze was achttien. “Weet je moeder het al?” vroeg ik. “Nee,” zei ze, “je bent de eerste.”’

Julie: ‘Ik schaamde me kapot. Ik wist niet wat ik moest doen. Behalve dat ik dit kind wilde houden – dat was meteen duidelijk toen ik die kleine handjes en voetjes op de echo heen en weer had zien spartelen. Ik zat in het tweede jaar van mijn MBO-opleiding. Thuis hield ik het nauwelijks uit. Hoe moest het verder? Ik droeg wijde truien en had het zo lang mogelijk voor me gehouden. Maar het begon natuurlijk wel op te vallen dat ik steeds vaker ziek was.’

Dankbaar

‘Ik verwachtte dat ze op de Playgrond zouden zeggen: sorry, ga dan maar weg. Het tegendeel was waar. Ik bleek belangrijk voor ze. Daar zal ik ze altijd dankbaar voor zijn.’ Rico: ‘Iemand die zich zo inzet als Julie, moet je koesteren. Natuurlijk was het schrikken. Maar we hebben het positief aangepakt. Gewoon: samen kijken hoe we dit konden gaan inpassen. Denken in oplossingen. De volgende dag stond ze meteen weer op het plein. Je ziet de positieve emoties: het lachen, het samenzijn, het sociaal veilig zijn. Door die heerlijke sfeer die sport meebrengt ga je je vanzelf beter voelen. Je kunt er alles mee bereiken.’Rico stelde Julie voor aan Jamila van de Krajicek Foundation. ‘Ik kon gewoon niet geloven dat ik een scholarship kreeg. Ik, dacht ik? Met mijn zwangere buik? Ze wilden me helpen mijn opleiding af te maken. Het heeft me zo opgevrolijkt. De schaamte verdween langzaam. En uiteindelijk kon ik er juist om lachen als de kinderen op de playground riepen: ‘Juf, u heeft een bal in uw buik!’ Ik kreeg er de energie van om verder te gaan.’

Julie's hele verhaal lees je in het jaarverslag van de Krajicek Foundation.